Over my head

Cześć ;)
Dzisiaj tak inaczej - dodaje post w środku tygodnia. Mimo, że zdjęcia zrobiłam w weekend, ale jakoś nie miałam za bardzo czasu żeby tutaj zaglądnąć i ogarnąć jakąś notkę. No, w sumie dzisiaj też na to za bardzo nie mam czasu, ale wszystko jest ciekawsze niż uczenie się pierdół. 
Mam straszną ochotę rzucić wszystko i pojechać gdzieś na wakacje, albo zrobić coś odmóżdżającego. Jeśli chodzi o to drugie to tutaj z pomocą przychodzi mi Moja Rodzicielka, zrzucając na mnie wszelkie obowiązki domowe. Eh, dzięki Mamo, nie do końca o to mi chodziło... Mam ochotę na coś pomiędzy "leże i się nie ruszam", a "leże i się trochę ruszam", latanie z odkurzaczem nie mieści się w żadnej z tych kategorii.

Za tło zdjęć posłużył nam (na ogół opanowany przez żule, a chwilowo, na potrzeby zdjęć przeze mnie) stary dworzec kolejowy. Przyznaje się bez bicia, jestem ignorantem jeżeli chodzi o scenerie zdjęć. Padło na dworzec, bo w okolicy nie było żywego ducha, a ja strasznie nie lubię jak się na mnie gapią jak robię zdjęcia (chyba mi to zostało z epoki jak uciekałam przez aparatem).

Nienawidzę mojego starego rzęcha, który dumnie, próbuje się nazywać laptopem. Pisanie notek rozkłada się mniej więcej - 20% pisanie właściwe; 80% gapienie się w ściane, czekając jak przestanie "mielić". Nie pomagają prośby, groźny, nawet kary cielesne. Znając mój wybuchowy temperament, niedługo stanę się mordercą laptopa i będę do Was nadawać na telefonie komórkowym - wtedy dopiero będę złorzeczyć :D

Jesteście świadkami wiekopomnego zdarzenia. Ubrałam SPÓDNICĘ. To jedna z moich najbardziej nielubianych części garderoby (zaraz po wszelkiego rodzaju kapeluszach, bo wyglądam w nich jak ziemniak). Ostatnio, oprócz tego dnia, miałam spódnicę na sobie jakiś rok wcześniej. No i ściągnęłam parkę!Ale nie bójcie się na pewno niedługo wróci. Chyba się rozwijam ;P

Ze smutkiem przyjmuje wiadomość, że jedne z moich ulubionych butów (które widzicie na zdjęciach) powoli "się kończą". Żałuje o tyle, że to najwygodniejsze buty na obcasie jakie kiedykolwiek miałam i jedyne, w których mogłam chodzić na co dzień i nie cierpieć potem całego wieczora. Smutek i pustkę po nich mogą jedynie wypełnić następne, co najmniej 2 pary butów (jak w okryciach wierzchnich jestem oszczędna, to na polu obuwniczym jestem prawdziwym demonem :P). 

 Lubie rozmiarówkę w sieciówkach. Rozmiary są poglądowe - nie ma znaczenia jaki kupisz, wszystkie są i tak takie same. Pisze to odnośnie mojej bluzy, która miała być "S", ale chyba coś nie wyszło i jak ją porównałam z "L" to były dokładnie identyczne. Chociaż, w sumie, jak dla mnie to dobrze, że jest za duża, bo "nic co oversiezowe nie jest mi obce". 

Na koniec kilka słów o torebce. Szukałam czegoś w takim stylu całe wieki, przeszukałam kilka razy galerię i nic, zero, dno totalne. Żadnych ładnych torebek, nic mi się nie podoba. Aż nagle! Tak! Dokładnie czegoś takiego szukałam i znalazłam to... w szafie mojej mamy. Więc przedstawiam Wam, torebeczkę prosto z głębokiej komuny, kupioną za grube tysiące złotych, o wiele starszą ode mnie. I nie wiem dlaczego na tym zdjęciu wyszła brązowa, w realu jest bordowa. 

Bluza: Pull&Bear | Spódnica: Mohito | Buty: Benetton